برای دیدن جنینش صورتش به طرف مانیتوره و من نیمرخش رو میبینم، که زیر دوتا ماسک هم معلومه چقدر ظریفه. یهو به چشمم میاد که گوشش هم چقدر ظریف و کوچیکه، و بهش میگم. میگه آره، گوشهام خیلی کوچیکن.
میگم حالا با این گوش‌های کوچیک خوب میشنوی یا نه؟
میگه اتفاقا خیلی خوب میشنوم. یه جوری که همه تعجب می‌کنن. اصلا یه جور عجیبی میشنوم.
میگم همه رو خوب می‌شنوی؟ یا اونایی رو که دوست داری خوب میشنوی؟
میگه معلومه. اونایی رو که دوست دارم خوب میشنوم.
‌
همینه دیگه. برای خوب شنیدن نباید گوش گنده داشت.
خوب شنیدن دل گنده میخواد. یه دل می‌خواد که گنده شده باشه از حوصله و صبر و عشق و بشینه و دل بده به شنیدن.

تا دل، دل به شنیدن نده، گوش نمی‌شنوه. شاید بشنوه، ولی حرف دل رو نمی‌شنوه. و گوشی که نتونه حرف دل رو بشنوه، نشنوه بهتره.