خوشرو ها و خوش اخلاق ها دل نشینن، حتی اگه شکمو و حرف گوش نکن و بی دقت باشن.

از اون خوشروهای خوش اخلاق ِخنده رویِ حرف گوش نکنه، با یه جنین کوچولوی خوش اخلاق پشت و رو، اون تهِ ته.

همیشه از کنار زدن توده ی متراکم گاز که مستاصل میشم رو میارم به سوال و جواب ، که حداقل بدونم عامل اصلی این اوضاع چی بوده و با یه غرغری و چندتا «آخه چرا؟» یه ذره دلم خنک شه و بتونم دوباره دست بکار شم.

می پرسم چی خوردی؟ میگه بخخخخدا هیچی، یه خورده ناهار، صبحانه هم نون و مربای انجیر!

عامل جنایت پیدا شد. دونه های انجیر رو می بینم که دست در دست هم ابری کردن هوای دل رو جشن گرفتن و به ما دهن‌کجی میکنن. میگم آخه الان مربای انجیر از کجا آوردی؟ با لبخند جواب میده:… از تو یخچال!!!

صورت ساده‌ی زیبای خندونش با این جواب ساده خستگیم رو در میبره. دوتایی به جوابش میخندیم و میفرستمش بیرون تا یه ذره تلاش کنه و اثرات مربای انجیرِ از یخچال اومده رو پاک کنه .

حرف گوش نکنی خوب نیست، ولی خوشروها حرف گوش نکنی شون هم خوشرو و خوشمزه‌س.
به خوشمزگیِ مربای انجیر از یخچال اومده :)))

 

برای مطالعه ی سایز داستان های مطب کلیک کنید
برای مشاهده صفحه اینستاگرام سونوگرافی نیلو کلیک کنید.