بعد از این همه سال کار کردن خیلی خوب میدونم که اشاره کردن حتی به اندازه‌ی سرسوزن به بعضی خصوصیات و صفات چه فاجعه‌ای به بار میاره. البته خوب که فکر می‌کنم می‌بینم از بین تمام صفات، فقط یک صفت از این میزان حساسیت بالا برخورداره و اون هم تپل بودنه.
تپلی ، هرچقدر واضح و اشکار، یه صفت اسمش رو نبر و به کسی نگو برای یه خانمه ،یه خط قرمزه، و من هم تا عرصه بهم تنگ نشه و انجام سونوگرافی به واسطه‌ی این «اسمش رو نبر» ناممکن نباشه اسمش رو به زبون نمیارم.
ولی بعضی صفات هستن که هیچ عیبی نداره به زبون بیان. خیلی پذیرفته شدن. اصلا حالاها انگار یه جورایی امتیاز محسوب میشن، یه جورایی لاکچری هستن. مثل تنبلی.
دوسه بار رفته بیرون و اومده ولی جنینش هم چنان دستهاش رو گذاشته زیر سرش و خیلی «کول» و ریلکس» چشمهاش رو دوخته به من و مامانش. گاهی به اندازه‌ی کسری از ثانیه یه میلیمتر جابجا میشه ولی بلافاصله خسته میشه و پشیمون از این تلاش زیاد دوباره چشم میدوزه به ما.
مامانش هم عین فسقل تو دلیش دستهاش رو گذاشته زیر سرش و همون طور «کول» و «ریلکس» چشم دوخته به من.
میگم چقدر تنبله این فسقلی. به کی رفته؟
با لبخندی حاکی از رضایت میگه به خودم دیگه! من خیلی تنبلم.
این میزان پذیرش تنبل بودن با فروتنی تمام خجالت زده‌م می‌کنه. می‌خوام یه ذره تعدیلش کنم .می‌گم خب تو بارداری خیلی از مامان‌ها تنبل میشن.
ابرو میندازه بالا، نوچ قاطعانه‌ای میگه و میگه نع، من قبلش هم خیلی تنبل بودم…
لبخندی میزنه تنبلانه، که نشون میده چقدر از این حال خودش راضیه.
‌
آدمای بیش فعال همیشه یه جایی اون ته ِ‌تهِ ناخودآگاهشون به کسانی که تنبلی رو بلدن، حتی یه ذره و یه موقع‌هایی، غبطه می‌خورن. پس به عنوان یه آدم بیش فعال که هیچ‌وقت بلد نبوده یا وقت نکرده به یه خرده تنبل بودن فکر کنه ازش می‌پرسم پس کارهات چی؟ کی کارهات رو می‌کنه؟
میگه خوب مامانم دیگه. مامانم همه کارهام رو می‌کرده و می‌کنه. شوهرم هم کمک می‌کنه.
‌
چی بهتر از این؟ نه فقط خودش که اطرافیان هم تنبل بودنش رو پذیرفتن و سهم خودشون رو برای پابرجا موندن این تنبلی انجام میدن. پس پاینده باد تنبلیش.
فقط من موندم با این فسقل تودلی چه کنم. چطور متوجه‌ش کنم که برای انجام اون سونوگرافی خاص هیچ مامان‌بزرگ یا مامان یا بابایی نمیتونن کمکش کنن و ازش خواهش کنم برای چند دقیقه دست از تنبلی برداره و طبق استاندارد جهانی سونوگرافی ان‌تی دراز بکشه. بعد به هر اندازه میخواد تنبل باشه.