بهش می گم من اول اندازه ها رو می گیرم، بعد با هم نگاه می کنیم.
بین گفتن عددها یهو غش غش می خنده و‌ به یه جایی تو‌صفحه ی تلویزیون‌ نگاه می کنه و می گه بچه م چشم نداره؟
جهت چشمش رو‌دنبال می کنم و قسمت مربوط به شکم رو نشون می دم و می گم این رو‌می گی؟ همونطور که می خنده سرش رو به نشونه ی تایید تکون می ده.
می گم اولا که این شکم جنینه. دوما، بفرض سرش باشه، ندیدن چشماش خنده داره؟
یهو متوجه حرفش و تعبیرش می شه و خنده ش می شه بغض و‌گریه. انگار از خنده ی بیجاش ترسیده. حالا باید استین همت بالا بزنم و گریه ش رو‌ بند بیارم.
هرچیزی به جاش خوبه، خنده به جا، گریه به جا، چشم سر جاش تو سر، و‌شکم سرجاش. جاها رو قاطی پاطی نکنیم.

 

برای مطالعه ی سایز داستان های مطب روی لینک روبرو کلیک کنید. کلیک کنید

برای مشاهده صفحه اینستاگرام سونوگرافی نیلو کلیک کنید. کلیک کنید