میگم وزن جنین ۲۶۷ گرمه. میگه یعنی چی؟ میگم خوب یعنی ۲۶۷ گرم دیگه. میگه نه، با یه میوه مقایسه کنین!

فکر میکنم شوخی میکنه. فکر می‎کنم میدونه سونوگرافی غربالگری چقدر چیزهای مهمی برای دیدن داره، خیلی مهم تر از تشبیه کردن جنین به پرتقال یا نارنگی که فراوون تو سایتها هست. دیدن جنین رو ادامه میدم و براش توضیح میدم و تموم که میشه میگه ولی نگفتین اندازه ی چه میوه ایه؟ و دلخوری اش رو موقع رفتن احساس می‌کنم.

میدونم این خاصیت این روزهای سنگینه. میفهمم فشار رو همه‌مون زیاده. میدونم استرس این ویروس ناخونده همه‌مون رو کلافه کرده، ولی این روزها این برخوردهای غیردوستانه رو زیاد میبینم. کاملا حس میکنم تلاشها رو برای انداختن سنگینی بار این روزها رو به دوش دیگری، تلافی کردن استرس‌های این اوضاع رو با گله کردن‌های بی انصافانه. بی‌حوصله خوندن همدیگه، ندیدن تلاش‌ها.

بهم بی‌حوصله میگن و تهدید به شکایت، بخاطر ندادن عکس رنگی به عزیزدلی که خودش میدونه دلیل رنگی ندیدن جنینش اضافه وزنشه، ولی این رو به همسرش انتقال نمیده و بار رو میندازه به دوش من.

گله می‌شنوم از مادری که از یه سونوگرافی بارداری انتظار دیدن تصویر جنینش رو داره و چون تصویر نداره تموم سونوگرافی رو زیر سوال میبره.
می‌شنوم و میفهمم و تا حد توانم توضیح میدم و یادم نمیره من در وهله‌ی اول یک پزشکم و بعد یک انسان. یادم نمیره که من یک نفرم مواجه با صدها آدم جورواجور، که همه‌شون رو از ته دل دوست دارم. و یادم نمیره که تو این روزهای پیچ در پیچ باید صبورتر، مهربون‌تر، شنونده‌تر باشم و باشیم.

روزهای سخت برای محک زدنه.
روزهای سخت میگذرن، پس باید تاب آورد با صبر و مهربانی.

برای مطالعه ی سایز داستان های مطب کلیک کنید
برای مشاهده صفحه اینستاگرام سونوگرافی نیلو کلیک کنید.