روز که همه دوربین به دست در تب و تاب ماه گرفتگی بودن، دخترکی از جنس ریگ‎های کویر پرواز کرد رفت طرف ماه. نمی‎شد براش کاری کرد چون قلبش سخت مریض بود؟

درست، ولی اگه پدر و مادر زینب از موقع تولدش هزینه‎ی درمانش رو داشتن، اگه نظام درمانی سالم و قوی بود و حمایتش می کرد، اگه تن ضعیف و بیمارش بحال خودش رها نمی شد تا سروش نامی بره و پیداش کنه، هرچند دیر ، شاید زینب الان و الان‎های بعد بود، می‎تونست باشه.

و اگه آدم‎های رهایی مثل سروش و غزال نباشن، بسیار دخترک و دخترک‎هایی درست کنار گوشمون، تو همین خاک، طفلک‎وار و بی‎صدا درد می‎کشن و می‎میرن و… تموم.

کاش اونایی که باید بفهمن و نمی‎فهمن، بفهمن: مردم جنگ نمی‎خوان، مردم زنده موندن زینب‎ها رو می‎خوان.

جازموریان تنها نیست.

 

برای مطالعه ی سایز داستان های مطب روی لینک روبرو کلیک کنید. کلیک کنید

برای مشاهده صفحه اینستاگرام سونوگرافی نیلو کلیک کنید. کلیک کنید